กล้องปัญญาอ่อน?

กล้องปัญญาอ่อน กล้องป๊อกแป๊ก กล้องกิ๊กก๊อก ฯลฯ คือนิยามที่คนส่วนใหญ่ที่มีกล้องดิจิตอลคอมแพ็ค(Digital Compact Camera) มักพูดถึงกล้องตัวเอง จะด้วยเหตุผลน้อยเนื้อต่ำใจในความสามรถของกล้องตัวเอง จะด้วยความอายที่ไม่มีกล้องตัวใหญ่เลนส์โตๆ เหมือนคนอื่น หรือจะด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ มันคงไม่ยุติธรรมที่จะนิยามกล้องที่มี นักวิจัย วิศวกร ช่างภาพอาชีพ ศิลปิน หลายสิบหลายร้อยคนระดมสมองสร้างและผลิตกล้องชนิดนี้มาโดยที่ให้คนที่ไม่สามารถงัดประสิทธิภาพมันออกมา แล้วดิสเครดิตว่ากล้องของตัวเอง เป็นกล้องปัญญาอ่อน กล้องป๊อกแป๊ก กล้องกิ๊กก๊อก


ด้วยเหตุผลทางการเงิน เหตุผลการพกพา เหตุผลเรื่องดีไซด์ ฯลฯ ล้วนคือเหตุผลที่เราจะเลือกกล้องสักตัวมาเป็นเจ้าของ แต่นอกเหนือเหตุผลข้างต้น คงปฏิเสธไม่ได้ว่าซื้อมาเพื่อถ่ายรูป


ด้วยที่มันคือกล้องคอมแพ็ค (Compact) คือ ใช้ง่าย สะดวก เล็ก ราคาถูก พกพาสะดวก มีโอกาสใช้ได้บ่อย นี่แหละคือสิ่งมันเหนือ กว่า กล้อง D SLR (Digital Single Lens Replex) ที่มีเลนส์ใหญ่ หนักๆ ราคาสูง


และด้วยปัจจุบัน เทคโนโลยีและความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์รุดไปข้างหน้าจนเราตามไม่ทัน ส่งผลให้วงการถ่ายภาพก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วไปด้วย รวมถึงกล้อง ที่มีความสามารถและความฉลาดมากกว่ายุคสมัยก่อนอย่างไม่น่าเชื่อ คุณภาพไฟล์ภาพของกล้องดิจิตอลคอมแพ็ค(บางรุ่น)มีคุณภาพใกล้เคียงกับกล้องDSLR(บางรุ่น) ซึ่งตัดสินด้วยตาเปล่าไม่ได้


กล้องดิจิตอลคอมแพ็คบางรุ่นในปัจจุบันมีความสามารถหลายอย่างที่ใกล้เคียงและเลียนแบบกล้องDSLR ทั้งฟั่งชั่นการตั้งค่าด้วยตนเอง (Manual)แบบ100 % ฟังชั่น อัตโนมัติ(Auto,Mode P) ฟังชั่นกึ่งอัตโนมัติ (Mode A,S,Av) และมีฟังชั่นอีกหลายอย่างที่กล้องDSLRไม่มี เช่น ฟังชั่นอัจฉริยะ ฟังชั่นการตั่งค่าในสถานการณ์ต่างๆ ความสามรถกันน้ำ (บางรุ่น) เป็นต้น

หากคุณไม่ใช่ช่างภาพอาชีพ ( ผู้ที่มีรายได้หลักจากการถ่ายภาพ) หากคุณไม่ได้มีอารมณ์ติสกำเริบจนแตกตลอดเวลา หากคุณไม่ค่อยหรือไม่เคยเลยที่อัดรูปไม่เกิน 8x10นิ้ว ฯลฯ


ในเมื่อคุณเพียงรักในการเก็บภาพภาพประทับใจ ในเมื่อคุณเก็บรูปในแบบดิจิตอล(เก็บในคอมซะส่วนใหญ่) ในเมื่อคุณอยากได้ความคุ้มค่าจากกล้องเมื่อเทียบกับราคา ในเมื่อคุณขี้เกียจพกพาอะไรที่มันใหญ่เทอะทะ ผมว่ากล้องดิจิตอลคอมแพ็คนี่แหละคือสิ่งที่ตอบโจทย์ดังกล่าวได้ดีนักแล

(ภาพจากกล้อง FUJIFILM FinpixS700)


(ภาพจากกล้อง FUJIFILM Finpix zw33)


(ภาพจากกล้อง Canon Powershot S5)


(ภาพจากกล้อง Panasonic Lumix LX3)


ถ้ามีใครมาถามผมว่ามีกล้องหรือป่าว ผมจะตอบอย่างภาคภูมิใจพร้อมหยิบกล้องคอมแพ็คของผมออกมาพร้อมกับบอกว่า “ ผมมีกล้องเทพครับ”


และสุดท้ายถ้ายังคิดว่าเป็นกล้องปัญญาอ่อน กล้องป๊อกแป๊ก กล้องกิ๊กก๊อก
จริงๆแล้วผมว่าเจ้าของกล้องมากว่าที่เป็นคนปัญญาอ่อน คนป๊อกแป๊ก คนกิ๊กก๊อก ที่คิดกับกล้องแบบนี้

โอกาสหน้าผมจะมาบอกว่า “แล้วทำยังไงล่ะถึงจะถ่ายภาพจากกล้องคอมแพ็คออกมาดี?”
Comingsoon…

“จินตนาการสำคัญกว่าความรู้”

"Imagination is more important than knowledge" หนึ่งในวาทะอมตะของอัลเบิร์ต ไอน์สไตน์

.....บ่อยครั้งที่จินตนาการของผมมันผุดขึ้นมาในหัวสมองแล้วพยายามจะแล่นไปเรื่อย ใช้เวลาน้อยบ้างมากบ้างในการโลดแล่นอยู่ในสมองของผมโดยที่ผู้คนรอบข้างมิอาจรับรู้ได้เลยว่าสมอง จิตใจ และความรู้สึกของผมคิดอะไรอยู่
....บ่อยครั้งที่ต้องการสังคมต้องการเพื่อนนั่งพูดคุยเสวนาปรึกษาหารือ หรือระบายความในใจ ผ่านตัวกลาง กาแฟ หรือ แอลกอฮอล์
....บ่อยครั้งที่อารมณ์ศิลปินมันพรุ่งพล่าน อยากเสพและเผยแพร่งาน แต่ไม่มีเวที(สำหรับผม)
....ในเมื่อจินตนาการ อารมณ์ มันผุดมาเป็นระยะและครั้งคราวโดยไม่มีกำหนดการบอกล่วงหน้า ปกอบกับสังคม และเพื่อนฝูงมิอาจตอบสนอง รับรู้และรับฟังผมได้ทุกเวลา Blog จึงน่าจะตอบโจทย์และความต้องการ(need) ข้างต้นของผม ที่จะได้ปลดปล่อย จินตนาการ ความรู้สึก ความคิดเห็น และตัวตนของผมสู่สาธารณะ
....และวาทะอมตะของอัลเบิร์ต ไอน์สไตน์
“Imagination is more important than knowledge” ก็ไม่ได้เกี่ยวอะไร กับสิ่งผมกล่าวมาข้างต้นเลย